ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2017

«Οὐ θαῦμα θνῄσκειν κοσμοσώτειραν Κόρην

τοῦ κοσμοπλάστου σαρκικῶς τεθνηκότος».

Μέ τούς δύο αὐτούς στίχους περιγράφει ὁ ἱερός Συναξαριστής τό παράδοξο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς καί μᾶς καθησυχάζει λέγοντας: «Δέν εἶναι παράξενο καί ἀπορίας ἄξιο νά πεθαίνει ἡ Κόρη πού ἔσωσε τόν κόσμο, ἐφόσον καί αὐτός ἀκόμη ὁ πλάστης καί δημιουργός του μετέσχε τοῦ σαρκικοῦ θανάτου».

Καί ἐάν δέν θά πρέπει νά μᾶς ξενίζει τό γεγονός ὅτι ἡ Παναγία ἀποδίδει τό κοινό χρέος τῶν ἀνθρώπων, ὡς ἄνθρωπος καί αὐτή καί ἀπό­γονος τῆς Εὔας, δέν θά πρέπει νά μᾶς ξενίζει καί τό γεγονός, ἄν καί ἀκα­τανόητο γιά τόν πεπερασμένο ἀνθρώπινο νοῦ, τῆς εἰς οὐρανούς μετα­στάσεώς της.

Μετέχει τοῦ θανάτου ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀλλά δέν μπορεῖ νά μείνει δέσμια τοῦ θανάτου αὐτή πού ἀξιώθηκε ὄχι μόνο νά γεννήσει τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ Ζωή τοῦ κόσμου, ἀλλά καί νά χαρίσει μέ τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ τή ζωή σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους πού ἦταν καταδικασμένοι στόν αἰώνιο θάνατο ὡς ὑπό­δουλοι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου.

Μετέχει τοῦ θανάτου ἀλλά κερδίζει τή ζωή. Δίνει γῆ καί κερδίζει οὐρανό. Καί αὐτό δέν συμβαίνει γιά πρώτη φορά στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἡ πρώτη φορά ἦταν κατά τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της. Τότε προσέφερε στόν ἄσαρκο Θεό τήν χοϊκή σάρκα γιά νά γίνει ἄνθρωπος καί ἐκείνη δέχθηκε στά σπλάγχνα της τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί ἔγινε θρόνος τοῦ ἀχωρήτου Θεοῦ ἡ μήτρα της καί πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν ἡ γαστέρα της.

Καί ἡ Κοίμησή της εἶναι ἡ δεύτερη φορά πού ἡ Παναγία μας προσφέρει γῆ καί λαμβάνει οὐρανό. Σήμερα προσφέρει ὅλο της τό σῶμα, ἐπιστρέφει ὅλο τόν χοῦν πού ἔλαβε στόν Κτίστη της, καί γι᾽ αὐτό δέν γίνεται ἁπλῶς οὐρανός, ἀναδεικνύεται «ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν» καί μεθίσταται ὅλη «ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω», γίνεται ἔνοικος τῆς οὐρανίου βασιλείας, παρακαθημένη τοῦ θρόνου τῆς δόξης τοῦ Υἱοῦ της.

Αὐτό εἶναι τό μεγάλο θαῦμα πού βιώνει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί μαζί της καί ἐμεῖς, τά πιστά της τέκνα, πού προστρέχουμε σήμερα στούς ἱερούς μας ναούς, πού προστρέχουμε στή χάρη της γιά νά τῆς ψάλλουμε «ᾠδήν τήν ἐξόδιον» καί νά θαυμάσουμε «πῶς ἡ Παρθένος ἀπαίρει ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω».

Ἄν αὐτό ὅμως πού συμβαίνει μέ τήν Παναγία Παρθένο εἶναι γεγονός θαυμαστό καί μοναδικό, εἶναι μία ἀσύλληπτη γιά τόν ἀνθρώπινο νοῦ τιμή πού ἐπεφύλαξε ὁ Χριστός στήν Πάναγνο Μητέρα του, εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερο θαῦμα τό γεγονός ὅτι ὁ Χριστός δίνει καί σέ μᾶς τούς χοϊκούς ἀνθρώπους, σέ μᾶς τούς ταπεινούς καί ἀδύναμους, τή δυνατότητα νά ζήσουμε ἕνα θαῦμα ἀνάλογο μέ αὐτό πού ἔζησε σέ τέλειο βαθμό ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Γιατί ὁ Χριστός προσφέρει καί σέ μᾶς τή δυνατότητα νά ἀνταλλάξουμε τή γῆ μέ τόν οὐρανό· νά ἀνταλλάξουμε τή χοϊκή φύση μας μέ τήν οὐράνια. Μᾶς προσφέρει τή δυνατότητα νά τοῦ δώσουμε σάρκα καί νά λάβουμε πνεῦμα· νά μεταποιήσουμε μέ τήν ὑπακοή στό θέλημά του τήν ὕπαρξή μας σέ ναό ἅγιό του· νά μεταμορφώσουμε τή θέλησή μας, τίς ἐπιθυμίες μας, τούς λογισμούς μας ἀπό γήινα σέ οὐράνια, ἐξαγιάζοντάς τα μέ τή συμμετοχή μας στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, καθαίροντάς τα μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου του Πνεύματος καί τή διαρκῆ παρουσία του στήν ψυχή μας.

Ἀδελφοί μου, ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἡ εἰς οὐρανούς μετάστασή της τήν ὁποία πανηγυρίζουμε σήμερα μᾶς βεβαιώνει γιά τήν ἀλήθεια τοῦ θαύματος πού ἔζησε ἡ Παναγία μας καί συγχρόνως μᾶς προτρέπει νά σπεύσουμε καί ἐμεῖς νά ἀξιοποιήσουμε τή δυνατότητα αὐτή πού μᾶς προσφέρει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Νά σπεύσουμε νά ἀνταλλάξουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο, «σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καί ταῖς ἐπιθυμίαις», μέ τόν «καινόν ἄνθρωπον τόν κατά Θεόν κτισθέντα». Νά σπεύσουμε νά ἀνταλλάξουμε ὅ,τι γήινο ἔχουμε μέ τόν οὐράνιο θησαυρό πού μᾶς προσ­φέρει ὁ Χριστός. Νά σπεύσουμε νά μεταποιήσουμε τή γῆ μας σέ οὐρανό, ζώντας σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά ζήσουμε καί στόν οὐρανό, ἐκεῖ ὅπου μᾶς περιμένει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος πρεσβεύουσα διά παντός στόν Υἱό καί Θεό της ὑπέρ τῆς σωτηρίας ὅλων ὅσων προσφεύγουν σ᾽ Αὐτήν καί τήν τιμοῦν.

Διάπυρος πρός τήν κοσμοσώτειραν Κόρην εὐχέτης

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων